Ik liep het pad van de symfonie het oversteken van de rivier van het leven van waaruit mijn hart klopt in koor, duizend hoop ochtend, bij het ochtendgloren leef ik weer, ik ben dit overgestoken prachtig wezen dat de vrouw was van mijn leven, mijn geluk verdween toen ze was weg, mijn geweten speelt me parten het herleven van die krachtige gevoelens maar mijn onderbewustzijn roept me op om te bestellen van zijn noodlottig vertrek, mijn gekneusde ziel door haar egoïstische ziel zou haar willen verlaten maar ze blijft van haar dromen, dat dit kwaad duel eindigt met het nemen van mijn jammer om het te vervangen door een nieuwe bestemming waar ik mijn Nirvana zal bereiken.